نام‌گذاری و هویت

عنوان "پارت" که در منابع غربی استفاده می‌شود، برگرفته از نام سرزمین پارت (پرثوه) است، در حالی که خود اشکانیان، حکومت خود را "شاهنشاهی" می‌نامیدند.

قبیله پَرنی که ارشک از آن برخاسته بود، شاخه‌ای از قوم داهه محسوب می‌شد و ریشه‌های سکایی-ایرانی داشت.

سیستم حکومتی

نظام ملوک‌الطوایفی اشکانیان، با وجود انتقادهای تاریخی، یکی از دلایل دوام طولانی این حکومت بود، زیرا انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت سرزمین‌های گسترده ایجاد می‌کرد.

مجلس مهستان، علاوه بر نقش مشورتی، در انتخاب پادشاه نیز نقش داشت و می‌توانست در شرایط خاص شاه را عزل کند.

ارتش و جنگاوری

سواره‌نظام سنگین‌اسلحه اشکانی (کاتافراکت) الهام‌بخش ارتش‌های بعدی از جمله ساسانیان و روم شرقی شد.

تاکتیک معروف "شلیک پارتی" (تیراندازی به عقب در حال فرار) که به نام پارت‌ها ثبت شده، در واقع میراث سکاها بود که توسط اشکانیان به کمال رسید.

میراث فرهنگی

بر خلاف تصور رایج، زبان پهلوی اشکانی (پارتی) با پهلوی ساسانی متفاوت بود و هر کدام گویش‌های مستقلی از زبان‌های ایرانی میانه محسوب می‌شدند.

هنر اشکانی که گاه "سبک آزاد" نامیده می‌شود، با شکستن قواعد خشک هنر هخامنشی و هلنی، پایه‌گذار سبک جدیدی در هنر شرق شد.

روابط با همسایگان

روابط اشکانیان با چین از طریق جاده ابریشم، فراتر از تجارت بود و شامل تبادلات فرهنگی گسترده‌ای می‌شد که تأثیر آن در هنر بودایی شرق آسیا مشهود است.

برخلاف روایت منابع رومی، اشکانیان در بیشتر درگیری‌ها با روم، موضع تدافعی داشتند و عمدتاً در پی حفظ مرزهای غربی خود بودند.

سقوط

ضعف حکومت اشکانی در اواخر دوره، بیشتر ناشی از اختلافات داخلی و رقابت خاندان‌های بزرگ بود تا فشار خارجی.

اردشیر بابکان، بنیانگذار سلسله ساسانی، از تجربه و ساختار اداری اشکانیان در تأسیس حکومت جدید بهره برد و بسیاری از نهادهای اشکانی را حفظ کرد.

تصحیحات تاریخی

تاریخ دقیق تأسیس شاهنشاهی اشکانی مورد اختلاف مورخان است و برخی منابع آن را بین ۲۴۸ تا ۲۴۷ پیش از میلاد ذکر می‌کنند.

برخی از تاریخ‌های ذکر شده برای پادشاهان اشکانی، بر اساس سکه‌ها و کتیبه‌ها، ممکن است نیاز به بازنگری داشته باشند.